-
1 run
[rʌn] 1. n(fast pace, race) bieg m; ( in car) przejażdżka f; (of train, bus, for skiing) trasa f; (of victories, defeats) seria f; (in tights, stockings) oczko nt; (CRICKET, BASEBALL) punkt za przebiegnięcie między oznaczonymi miejscami po uderzeniu piłki2. vt; pt ran, pp rundistance biec (przebiec perf); business, shop, hotel prowadzić; competition, course przeprowadzać (przeprowadzić perf); ( COMPUT) program uruchamiać (uruchomić perf); hand, fingers przesuwać (przesunąć perf); water puszczać (puścić perf); (PRESS) article zamieszczać (zamieścić perf)3. vi( move quickly) biec (pobiec perf); (habitually, regularly) biegać; ( flee) uciekać (uciec perf); bus, train ( operate) kursować, jeździć; ( travel) jechać (pojechać perf); play, show być granym, iść (inf); contract być ważnym; river, tears płynąć (popłynąć perf); colours, washing farbować, puszczać; road, railway biec; horse ( in race) ścigać sięto go for a run — iść (pójść perf) pobiegać
to break into a run — zaczynać (zacząć perf) biec
a run of good/bad luck — dobra/zła passa
there was a run on … — był run na +acc
in the long/short run — na dłuższą/krótką metę
to be on the run — ( fugitive) ukrywać się
to run the risk of — narażać się na +acc
the engine/computer is running — silnik/komputer jest włączony
to run for president/in an election — kandydować na prezydenta/w wyborach
unemployment is running at twenty per cent — bezrobocie kształtuje się na poziomie dwudziestu procent
to run a bath — przygotowywać (przygotować perf) kąpiel
Phrasal Verbs:- run away- run down- run in- run into- run off- run out- run over- run up* * *1. present participle - running; verb1) ((of a person or animal) to move quickly, faster than walking: He ran down the road.) biegać2) (to move smoothly: Trains run on rails.) jeździć3) ((of water etc) to flow: Rivers run to the sea; The tap is running.) płynąć, ciec4) ((of a machine etc) to work or operate: The engine is running; He ran the motor to see if it was working.) być na chodzie, działać5) (to organize or manage: He runs the business very efficiently.) prowadzić6) (to race: Is your horse running this afternoon?) biegać7) ((of buses, trains etc) to travel regularly: The buses run every half hour; The train is running late.) kursować8) (to last or continue; to go on: The play ran for six weeks.) trwać, iść9) (to own and use, especially of cars: He runs a Rolls Royce.) jeździć10) ((of colour) to spread: When I washed my new dress the colour ran.) puścić11) (to drive (someone); to give (someone) a lift: He ran me to the station.) podwieźć12) (to move (something): She ran her fingers through his hair; He ran his eyes over the letter.) przebiec13) ((in certain phrases) to be or become: The river ran dry; My blood ran cold (= I was afraid).) stać się2. noun1) (the act of running: He went for a run before breakfast.) bieg(anie)2) (a trip or drive: We went for a run in the country.) wycieczka3) (a length of time (for which something continues): He's had a run of bad luck.) passa, okres4) (a ladder (in a stocking etc): I've got a run in my tights.) oczko5) (the free use (of a place): He gave me the run of his house.) możność korzystania, swobodny dostęp6) (in cricket, a batsman's act of running from one end of the wicket to the other, representing a single score: He scored/made 50 runs for his team.) punkt7) (an enclosure or pen: a chicken-run.) wybieg•- runner- running 3. adverb(one after another; continuously: We travelled for four days running.) jednym ciągiem- runny- runaway
- rundown
- runner-up
- runway
- in
- out of the running
- on the run
- run across
- run after
- run aground
- run along
- run away
- run down
- run for
- run for it
- run in
- run into
- run its course
- run off
- run out
- run over
- run a temperature
- run through
- run to
- run up
- run wild -
2 use
1. [juːs] n( using) użycie nt, stosowanie nt; ( usefulness) użytek m, zastosowanie nt2. [juːz] vtto go out of use — wychodzić (wyjść perf) z użycia
to make use of sth — stosować (zastosować perf) or wykorzystywać (wykorzystać perf) coś
to get used to — przyzwyczajać się (przyzwyczaić się perf) or przywykać (przywyknąć perf) do +gen
Phrasal Verbs:- use up* * *I [ju:z] verb1) (to employ (something) for a purpose: What did you use to open the can?; Use your common sense!) użyć2) (to consume: We're using far too much electricity.) zużywać•- usable- used
- user
- user-friendly
- user guide
- be used to something
- be used to
- used to II [ju:s]1) (the act of using or state of being used: The use of force to persuade workers to join a strike cannot be justified; This telephone number is for use in emergencies.) użycie2) (the/a purpose for which something may be used: This little knife has plenty of uses; I have no further use for these clothes.) zastosowanie3) ((often in questions or with negatives) value or advantage: Is this coat (of) any use to you?; It's no use offering to help when it's too late.) wartość, sens4) (the power of using: She lost the use of her right arm as a result of the accident.) władza5) (permission, or the right, to use: They let us have the use of their car while they were away.) prawo używania•- useful- usefulness
- usefully
- useless
- be in use
- out of use
- come in useful
- have no use for
- it's no use
- make good use of
- make use of
- put to good use
- put to use -
3 be welcome to
(to be gladly given permission to (have, do or accept something): You're welcome to stay as long as you wish.) móc swobodnie (korzystać), mieć zaproszenie do
См. также в других словарях:
prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… … Słownik języka polskiego
potrzebować — ndk IV, potrzebowaćbuję, potrzebowaćbujesz, potrzebowaćbuj, potrzebowaćował 1. «odczuwać potrzebę czegoś, musieć korzystać z czegoś; nie móc się obejść bez kogoś, czegoś, pragnąć, chcieć czegoś usilnie; wymagać czegoś» Potrzebować pieniędzy na… … Słownik języka polskiego
unieruchomić — dk VIa, unieruchomićmię, unieruchomićmisz, unieruchomićchom, unieruchomićmił, unieruchomićmiony unieruchamiać ndk I, unieruchomićam, unieruchomićasz, unieruchomićają, unieruchomićaj, unieruchomićał, unieruchomićany 1. «uczynić coś nieruchomym;… … Słownik języka polskiego
usługa — ż III, CMs. usługaudze; lm D. usług 1. «pomoc okazana komuś; grzeczność, uprzejmość, przysługa» Bezinteresowna, koleżeńska, przyjacielska, drobna usługa. Wyświadczyć, oddać komuś usługę. Korzystać z czyichś usług. Ofiarować swoje usługi. ◊ Ktoś,… … Słownik języka polskiego
